TOPOLOGIA MAGISTRALI
Topologia magistrali charakteryzuje się tym, że wszystkie węzły są połączone pojedynczym otwartym kablem. Kabel obsługuje jeden kanał i nosi nazwę magistrali. Na końcach tejże magistrali znajdują się oporniki zwane też terminatoram, które powodują, że sygnał nie odbija się. Sygnał wychodzący ze stacji rozchodzi się w obydwa kierunki. Gdy na swojej drodze nie napotka terminatora przechodzi do końca magistrali, gdzie zmienia kierunek biegu. W takiej sytuacji pojedyncza transmisja może całkowicie zapełnić wszystkie dostępne szerokości pasma i uniemożliwić wysyłanie sygnałów wszystkim pozostałym komputerom przyłączonym do sieci.
TOPOLOGIA PIERŚCIENIOWA (RING)
Jest to rozwinięta koncepcja magistrali. Komputery połączone są ze sobą szeregowo kablem, tak jak w przypadku szyny, z tą różnicą, że końcówki przewodu są ze sobą złączone i powstaje obieg zamknięty. Dane w takim układzie krążą w koło, ale tylko i wyłącznie w jedną stronę, szukając adresu przeznaczenia. Rozwiązanie takie zwiększa całkowitą wydajność sieci, nie wpływając prawie wcale na jego koszty budowy.
Podsumowując: rozwiązanie to jest dobre i sprawne, ale na zawrotną prędkość raczej nie ma co liczyć, jednakże dla mniej wymagających rzecz godna polecenia.
TOPOLOGIA GWIEŹDZISTA
W oparciu o tę topologię buduje się bardziej złożone sieci. Sercem takiej sieci jest Koncentrator, który skupia wokół siebie wszystkie komputery. Każdy z komputerów jest z nim połączony osobnym przewodem. Koncentrator zarządza wymianą danych pomiędzy poszczególnymi jednostkami.
Niewątpliwą zaletą używania tej topologii jest jej odporność na awarie. W odróżnieniu od magistrali rozwiązanie to odporne jest na awarie pojedynczej jednostki lub połączenia z nią. Gdy taka sytuacja nastąpi, sieć będzie działać poprawnie, lecz połączenie z uszkodzoną stacją będzie niemożliwe, tak jakby była odłączona lub nieużywana. Topologia gwiazdy jest jednak nieco droższa - w końcu dochodzi tu dodatkowe urządzenie (Koncentrator) - lecz wzrost bezpieczeństwa powinien całkowicie zrekompensować ten wydatek.
Sieć oparta na tej topologii powinna sprawdzić się wszędzie tam, gdzie potrzebna jest wydajność oraz bezpieczeństwo za niewygórowaną cenę.
Topologie złożone
ŁAŃCUCHY
Najprostszą z topologii złożonych otrzymać można w wyniku połączenia szeregowego wszystkich koncentratorów sieci tak, aby jak przedstawia to rysunek niżej. Taki sposób łączenia znany jest jako łańcuchowe. Wykorzystuje ono porty już istniejących koncentratorów do łączenia ich z innymi koncentratorami. Dzięki temu uniknąć można ponoszenia kosztów dodatkowych związanych z tworzeniem odpowiedniego szkieletu.
Małe sieci LAN mogą być zwiększane (skalowane dodatnio) przez łączenie koncentratorów w łańcuchy (łańcuchowanie ich). Łańcuchy dają się łatwo tworzyć i nie wymagają żadnych specjalnych umiejętności administracyjnych. Łańcuchy stanowiły alternatywną, wobec sieci LAN pierwszej generacji, metodę przyłączania urządzeń.
Topologia ta najlepiej sprawdza się w sieciach lokalnych, w skład których wchodzi garstka jedynie koncentratorów i co najwyżej niewielkie współdziałanie sieci rozległych
Hierarchie
HIERARCHICZNE PIERŚCIENIE
Rozmiary sieci pierścieniowych mogą być mogą być zwiększane przez łączenie wielu pierścieni w sposób hierarchiczny jak ukazuje poniższy rysunek. Łączność między stacją roboczą a serwerem może być realizowana za pomocą tylu pierścieni o ograniczonych rozmiarach, ile potrzeba do uzyskania odpowiedniego poziomu sprawności. Pierścień poziomu drugiego, zarówno w sieciach Token Ring, jak i FDDI, może być używany do wzajemnego łączenia wszystkich pierścieni poziomu użytkownika oraz do umożliwienia zagregowanego dostępu do sieci rozległych (sieci WAN).
Sieci lokalne o małych pierścieniach można skalować, dodając hierarchicznie kolejne pierścienie. Rysunek niżej ilustruje dwa odrębne pierścienie Token Ring o szybkości przesyłania danych 16Mbps, które używane są do łączenia komputerów użytkownikowi oraz odrębną pętlę FDDI używaną do łączenia serwerów i tworzenia szkieletu.
HIERARCHICZNE GWAZDY
Topologie gwiazdy również mogą być organizowane hierarchicznie w wiele gwiazd. Hierarchiczne gwiazdy mogą być realizowane jako pojedyncze domeny kolizji lub dzielone przy użyciu przełączników, routerów i mostków na segmenty, z których każdy jest domeną kolizji.
Topologia hierarchiczna gwiazdy używa jednego poziomu do łączenia użytkownika z serwerem, a drugiego jako szkielet.
